Met Play blaast choreograaf Ann Van den Broek het stof van haar Barbies. Ze onderzoekt het spel als levensbehoefte, als manier om te ontsnappen aan, of juist te confronteren met wat wringt. Zo is Play geen nostalgisch verlangen naar een verloren kindertijd, maar een scherpe, fysieke zoektocht naar de spanning tussen verbeelding en werkelijkheid. Spelen als verzet, als troost, als uitingsvorm voor het onzegbare.

De voorstelling is rauw, poëtisch en direct. Met dans, performance, live video, een ruige compositie en een intense fysieke taal bewegen de performers voortdurend tussen binnen- en buitenwereld. Ze bouwen, vallen, spelen en klimmen – daar waar verbeelding en realiteit elkaar raken en botsen.

Play is een ode aan de verbeelding en een uitnodiging om opnieuw te durven spelen.