Hoe verloopt het leven van zijn enige dochter, Judith de Kom? Als haar vader wordt opgepakt in 1944 is zij dertien jaar. Van haar moeder leert ze de kunst van eindeloos wachten op de terugkeer van haar vader. Vijftien jaar na de oorlog wordt zijn lichaam gevonden in een massagraf in Sandbostel. Ze herleest het versje dat hij in 1940 in haar poëziealbum schreef, en herinnert zich dat ze er toen niets van begreep. Nu is dit gedicht het startpunt voor een levenslange zoektocht naar de man die haar vader was. Ze praat over haar eigen herinneringen die vervlochten zijn geraakt met herinneringen van anderen.

Judith de Kom wordt gespeeld door Urmie Plein die eerder speelde in de lovend ontvangen voorstelling Ik zeg toch sorry van Raymi Sambo Maakt. Voor haar rol in die voorstelling mocht ze een Colombina in ontvangst nemen.

• tekst Noraly Beyer regie Raymi Sambo spel Urmie Plein muziek Walter Muringen